Tygers Of Pan Tang - Hot Blooded (2008)

Χεχε ο δίσκος "Animal Instinct" των Tygers Of Pan Tang είναι ό,τι πρέπει για να εξασκήσετε τις χορευτικές σας ικανότητες. Πολύ uptempo και groovy με ωραίες κιθάρες, ανεβάζει την διάθεση!9

The Sword - The Black River (2008)

Αυτή η νέα μπάντα από το Τέξας στον δεύτερο δίσκο της "Gods of the Earth" συνδυάζει της 70s επιρροές της στον ήχο με την true metal θεματολογία προσφέροντας ένα απολαυστικότατο epic stoner (!!!) αποτέλεσμα. 10!

Pyramaze - Ghost Light (2008)

Ο δίσκος των Pyramaze με τίτλο "Immortal", με τον Matt Barlow στα φωνητικά είχε την φρεσκάδα που δεν είχε το "The Crucible of Man" των Iced Earth. Μόνο μειονέκτημα ότι η παραγωγή των φωνητικών ήταν ακριβώς ίδια με αυτή των Iced Earth. 8

Motörhead - Rock Out (2008)

Τι να πει κανείς για τον καινούριο δίσκο των Motorhead "Motorizer", το μόνο που τα λέει όλα είναι ο στίχος ROCK OUT WITH YOUR COCK OUT!!! 9

Metallica - The Day That Never Comes (2008)

Οι Metallica στο νέο τους δίσκο Death Magnetic σα να ψιλοθυμούνται τα νιάτα τους και δίνουν ένα μείγμα Justice For All και Black. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαν να παίξουν κάτι καλύτερο σε αυτή τη φάση. 8

Manilla Road - Frost And Fire (2008)

Aπό το καινούριο άλμπουμ με τίτλο Voyager.10!

Judas Priest - Alone (2008)

Μπράβο στους Judas Priest που αποφάσισαν σ' αυτήν την ηλικία να προγκρεσιβάρουν αντί να αναμασήσουν τις εύκολες συνταγές του παρελθόντος. Και αν ο πρώτος δίσκος του άλμπουμ τους "Nostradamus" είναι λίγο δύσπεπτος με τα μακροσκελή μουσικά θέματα, που χρωματίζονται όμως από τα καταπληκτικά πλήκτρα του βετεράνου Don Airey, ο δεύτερος δίσκος είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόμασταν να ακούσουμε από αυτήν την τόσο αγαπημένη μπάντα. Οι αργές ταχύτητες των κομματιών παραπέμπουν 30 χρόνια πίσω αλλά για φινάλε υπάρχουν 2 πολύ καλά σχετικά speed κομμάτια, το ομώνυμο και το Future of Mankind. 9 (κυρίως για το δεύτερο δίσκο, που προσωπικά μου αρκεί)

Iced Earth - I Walk Alone (2008)

Η πολυαναμενόμενη επιστροφή του Barlow στην μπάντα και η κυκλοφορία του "The Crucible Of Man:Something Wicked Part 2" μέσα στο 2008 δεν έβγαλε την μπάντα από το ηχητικό αλλά και θεματολογικό τέλμα των τελευταίων ετών. Γενικώς υποτονικός ο δίσκος, με λίγες ενδιαφέρουσες στιγμές κυρίως στο δεύτερο μισό του άλμπουμ όπως το ρεφραίν του I Walk Alone, τα κρουστά του Harbringer Of Fate και το Come What May. Σε καμία κριτική δεν είδα πάνω από 7 στα 10, (ούτε κάτω από 3 χεχε), για μένα 6, και δυστυχώς δεν περιμένω κάτι από αυτή την μπάντα στο μέλλον αλλά κανείς δεν ξέρει ποτέ.

Hospital Of Death - Fear The Ambulance (2008)

O speed metal δίσκος "Beer, Bitches, Blood" είναι η μετενσάρκωση του "Burn To My Touch" των Liege Lord χεχε συν μια μπαλαντοπαρωδία με τίτλο "We Go Together"! 10 με τόνο!

Def Leppard - C'mon C'mon (2008)

Οι Def Leppard ξαναχτύπησαν το 2008 με τον δίσκο "Songs From The Sparkle Lounge". 'Ενας δίσκος που δεν κάνει άμεση εντύπωση, ιδίως στο heavy κοινό, λόγω του λάιτ ήχου του. Η αλήθεια είναι όμως πως είναι πολύ δουλεμένο άλμπουμ και με απίστευτη συνοχή και φυσικά με την απίστευτη κιθάρα του Vivian Campbell! Τα κομμάτια ένα προς ένα είναι προορισμένα να ανεβάζουν τη διάθεση και θα κάνουν θραύση στις συναυλίες. 8 (ε, δεν είναι και "On Through The Night")

Blaze Bayley - Samurai (2008)

Η επιστροφή του Blaze Bayley μετά από 4 χρόνια απουσίας με μια ολόφρεσκια μπάντα και τον δίσκο "The Man Who Would Not Die" πιστεύω ήταν η έκπληξη του 2008. Ο ήχος είναι πολύ σύγχρονος και ιδιαίτερος και προσωπικά μου θυμίζει πιο πολύ τους τελευταίους δίσκους των Jag Panzer παρά Iron Maiden κάτι πολύ θετικό για τον συμπαθή Blaze και το μέλλον του. Εκτός από το Samurai υπάρχουν το ομώνυμο και το δυναμικότατο και πωρωτικότατο Blackmailer. Η βαθμολογία είναι 9 μόνο και μόνο επειδή θα μπορούσαν να λείπουν κανα δυο κομμάτια που είναι αδιάφορα και δρουν εις βάρος της οικονομίας του δίσκου.

Axel Rudi Pell - Angel Eyes (2008)

Καθώς η χρονιά κοντεύει να τελειώσει θα κάνουμε μια ανασκόπηση των μεταλ κυκλοφοριών του 2008. Ξεκινάμε με τον δίσκο Tales of the Crown του Axel Rudi Pell, μια αξιόλογη κυκλοφορία που ακούγεται πολύ ευχάριστα. Χωρίς να βρούμε το υπερ-αριστούργημα που θα αφήσει ιστορία, έχουμε μια μπάντα με κατασταλαγμένο heavy ήχο που ξέρει να κρατάει το ενδιαφέρον. Αν και υπάρχουν πιο hit κομμάτια στο δίσκο, διάλεξα αυτό λόγω του άκρως 80s δυναμικού riff του. Πολύ καλό επίσης και το ορχηστρικό Emotional Echoes. Μπγάβο Γούντι σου βάζω 8!